Bescherm wilde chimpansees
Het aantal chimpansees in het wild is snel aan het dalen. Help ons hen te beschermen.
Het aantal chimpansees in het wild is snel aan het dalen. Help ons hen te beschermen.
Jane Goodall Institute’s programme for the research and conservation of chimpanzees and sustainable management of natural resources takes place in Kédougou, Senegal and across the border in Guinea. The centre of the activities is Dindéfélo Community Nature reserve and its adjacent areas.
Kédougou is one of the few regions with chimpanzees in Senegal. They have become critically endangered. Many chimpanzee populations have become isolated in patches of forest which threatens their survival. Their biggest threats are human inflicted deforestation along with construction of infrastructure, such as dams, powerlines, and roads. The Dindéfélo Community was created to protect these critically endangered primates.
Jane Goodall Institute Senegal also runs a training centre, building local skills in sustainable agriculture and forestry. In addition, it supports the community in sustainable rural development, ecotourism, manufacture of local products, management of natural resources and environmental education.
The centre has two tree nurseries for reforestation, and hosts sessions of Roots & Shoots environmental education programme with youngsters and children in the area.
Het verhaal van Hiila & Cheempo
Hiila is een volwassen chimpansee die leeft in de bossen van het Dindefelo Community Nature Reserve in het zuiden van Senegal, waar het team van het Jane Goodall Instituut Spanje (IJGE) sinds 2009 een onderzoeks- en beschermingsprogramma uitvoert voor de bedreigde ondersoort Pan troglodytes verus. Hiila is altijd een van de favoriete chimpansees geweest van het IJGE-onderzoeksteam op deze locatie, dat bestaat uit de Senegalese veldassistenten Wandou en Djiby en de Spaanse biologen Amanda en Paula, die bij lokale families wonen.
Hiila was de eerste chimpansee in dit gebied van Senegal. Paula en Wandou leerden haar leven geleidelijk aan kennen. Op een ochtend zag het onderzoeksteam een groep chimpansees eten, maar toen ze de aanwezigheid van het team opmerkten, trokken ze zich langzaam terug. Eén mannetje stopte toen hij de grond bereikte en keek een paar seconden aandachtig naar een boom. Dit laatste gebaar van het mannetje verraadde Hiila's positie, liggend in een nest in dezelfde boom. Hiila draaide haar hoofd lichtjes om het team zijdelings aan te kijken en nestelde zich toen terug in het nest, liggend op haar zij, met haar rug naar hen toe. Na een paar minuten wachten, en omdat Hiila rustig was, ging het team een paar meter verder de helling op op zoek naar een betere kijkhoek. Hiila wierp weer een zijdelingse blik op hen en herschikte zichzelf weer zodat haar rug helemaal naar de nieuwe positie van het team lag. Amanda en Wandou dachten dat er iets mis was met Hiila, want ze had nog nooit zo raar gereageerd, dus pakten ze allebei de verrekijker om te proberen te zien wat er mis was. Het duurde ongeveer 45 minuten voordat ze het doorhadden: toen Hiila zich had omgekleed, zagen Wandou en Amanda een klein handje, heel roze en klein, dat zich stevig vasthield aan Hiila's buikhaar. Wandou en Amanda zagen het tegelijkertijd en fluisterden, nadat ze elkaar hadden aangekeken, tegelijkertijd: “Zag je dat? Het team besloot zich wat terug te trekken en Hiila wat ruimte te geven. Na een tijdje ging Hiila rechtop zitten en draaide zich direct naar het team toe, met het kleintje tegen haar buik geklemd, alsof ze het liet zien, terwijl ze af en toe naar haar pasgeborene en het team keek. De baby leek enorm fragiel, erg klein, met een roze huid, erg gerimpeld en hier en daar nog een beetje paars. Zijn haar, nog een beetje vochtig, erg zwart en glanzend, stak scherp af tegen het roze van zijn huid. Het jongetje had zijn ogen dicht en gaapte, waardoor het team nog meer besefte hoe klein hij was. Wandou, een oudere man van weinig woorden, keek Hiila opgewonden aan, met die tedere blik waarmee hij naar zijn jonge kinderen kijkt. Toen glimlachte hij verlegen en zei in het Frans: “Amanda, schrijf in het notitieboekje! Hiila heeft een baby gekregen! Je moet veel schrijven! Het is een belangrijke dag!” Cheempo was geboren.
Hiila is een toegewijde moeder en erg aanhankelijk met haar kleintje. Hij ligt graag op zijn rug op de benen van zijn moeder, terwijl ze zijn gezichtje inspecteert met haar lange vingers, hem afveegt en zachtjes aanraakt.